Twintig worden

Veel mensen die ik ken vieren de twintigste verjaardag niet. Misschien is het een ziekte die hier rond gaat in het oosten (zo ja: let me know) maar je twintigste verjaardag zou bijna net zo pijnlijk zijn als je dertigste. Je bent dan immers tiener-af en moet je zo langzamerhand toch wel volwassen gaan gedragen. Blijkbaar is dit pijnlijk. 

Herinner je de fase dat iedereen een blokjes beugel wou? Dat was namelijk stoer en dat betekende dat je al ouder was dan de rest. Op het moment dat je naar de ortho moest had je al snel door dat het vooral erg pijnlijk is en stiekem he-le-maal niet stoer. Op zo'n manier kijk ik naar twintig worden. Alleen hoop ik te blijven steken op het moment waar iedereen jaloers is dat jij al naar de ortho mocht en nog niemand weet van de pijn. Die pijn komt hopelijk pas bij dertig ;)

Braces are awesome! foto via google.com

Ja, ik vind twintig worden leuk. En ja, ik keek er een klein beetje naar uit. Gewoon om het jarig zijn (ik kom er openlijk voor uit dat ik jarig zijn erg leuk vind en kadootjes en taart bijzonder prettige extraatjes zijn) en ook omdat ik twintig een leuk getal vind. Mooi rond. Niet meer te jong en ook nog lang niet te oud. Heerlijk.

Oh en voor iedereen die zich het afvroeg: ik heb wél een beugel gehad. Twee zelfs, zo'n oncharmant roze blok en later een blokjesbeugel.