And best friends become strangers"
Dat vriendjes (vooral in de tienerjaren) komen en gaan is een feit. Maar de laatste tijd merk ik steeds meer dat ook vriendschappen doodbloeden. Nu bedoel ik niet de oppervlakkige mensen die je via via kent en je klasgenootjes uit de 1e van de middelbare. Ik bedoel mensen waarvan je dacht dat je er echt DE klik mee hebt. Mensen waarvan je lange tijd dacht dat je er mee op een lijn zat, het vrienden voor het leven gevoel. Ook die mensen kun je dus uit het oog verliezen.
 |
| afbeelding via weheartit.com |
Dit is trouwens geen bijzonder rouwig logje. Op zich vind ik het wel een fijn gevoel dat mensen komen & gaan en je zo altijd ruimte houd voor nieuwe mensen. Natuurlijk is het zuur om erachter te komen dat je met sommige goede vrienden van vroeger nu niets meer hebt. Maar is dit dan zo'n groot probleem? Soms weet je gewoon, it's time to say goodbye.
Helaas herken ik het heel goed, ik ben de afgelopen jaren bijna al mijn vriendinnen verloren. Het gekke is, dat een aantal nu opeens terug komt, nou ik vrijgezel ben. Iets wat ik een beetje hypocriet vind. Ik weet wie mijn échte vriendinnen zijn, de rest noem ik tegenwoordig kennissen.
BeantwoordenVerwijderenHelaas heel herkenbaar..
BeantwoordenVerwijderenDat hoort erbij, denk ik. Als je een andere fase in gaat en een vriend of vriendin niet, dan kan het zijn dat de afstand tussen jullie te groot wordt.
BeantwoordenVerwijderenHelaas hier ook erg herkenbaar. Precies zo geschreven hoe het is, knap hoor!
BeantwoordenVerwijderen